Turysta

 Znowu odwyk, to już drugi w tym roku

A w chorobie chyba z dwudziesty,

Twarde zawady terapii, nawet mój mózg pomieści.

I niby wszystko jest takie same, Ci sami ludzie od lat,

A ja tu wpadam jak do siebie i nadal jestem ten sam.

Jeżeli liczę na zmianę siebie to chyba tylko w marzeniach,

Za dobrze znam Johnnego w sobie by czegoś poprostu nie odjebać.

Więc choć na chwilę daj mi żyć w tej swojej chorej bajce,

Życie ludzkie trwa tyle co nic i na pewno nie toczy się w bajce.

Chociaż byś chwiał się czytelniku drogi na nogach zrobionych z waty,

Pamiętaj, że pogubić drogi może człowiek nawet dość kumaty.