Filozofia Wolności

Wolny człowiek, to ten, co nie ma nic do stracenia,

Co nie ceni życia swojego, 

Ten, którego nic nie powstrzyma, 

Wolny jest ten kto nie musi bać się odpowiedzialności za nic. 

Jestem wolnym człowiekiem, choć wolność swą okupiłem latami cierpienia, 

Łudząc się, że cokolwiek ma sens, 

Że coś ma znaczenie, 

Że o coś warto walczyć. 

Wolnym jest ten co zasypia z nadzieję, że się nie obudzi, 

Ten co nie liczy sekund, minut, godzin i dni, 

Ów człowiek, który nie musi oglądać się za siebie, 

Bo spala za sobą każde wspomnienie i każdą postać. 

Filozof mówi, że wolnym może być człowiek bez duszy, 

Albo raczej ten co duszę swą porzucił bo nazbyt mu ciążyła,

Poeta kompletny to taki, który może swobodnie napisać wszystko, 

Widzi swój świat, swoimi oczami po swojemu. 

Wolny to ten, co wolności nie pragnie lecz przez szlachetne cierpienie nabywa do niej prawo, 

My ludzie wolni, zbyt zakochani w sobie by dostrzegać innych, 

Zbyt mali by małych udawać 

Zbyt wielcy w wobraźni by wielkości doświadczyć. 

Wolni, choć samotność puka w każdą szybę, 

Wybija każde okno, zamyka bliskość i znieczula. 

My ludzie wolni, zbyt wolni by doświadczyć wolności 

Zbyt próżni by podołać własnemu cierpieniu. 

Wolność pisana jest zawsze krwią tego, 

Co nie potrafi w porę zauważyć, 

Że wolnym jest w samotności,

Własnego ziemskiego więzienia i ludzkiej powłoki. 

Odwagi bracia w piórze, 

Nasz czas nigdy nie nadejdzie.

Po Nas już tylko kości zbielałe

Na wiatr rozrzuci, śmiech ironiczny współczesnego człowieka.