Rozmowa z dziwnym Człowiekiem...

Kim jesteś?

Własnym sumieniem swojego nazwiska

A skąd to wiesz?

We mnie krew prawdy najmocniej tryska

Więc skąd pomysł na wiersze?

Rodzi się w mojej głowie poczucie wylania z siebie całej prawdy o sobie...

I można tak mnożyć pytania, o to, kim jest ten człowiek, który przed nikim nie zniża ani głosu czy powiek.

Zapytają mnie o normalność?

Z chęcią i na to odpowiem, że normalny to będę jak pochowają mnie w grobie,

Bo wtedy zrównam do wszystkich, a niektórzy pragną tego najbardziej...

By się zbliżyć do prawdy i oddać mocz na mnie.

Taka to oto zabawa to pierodlone życie,

Gdyby nie ta odwaga z chęcią zachlałbym się.