Wspomnienie P.

Minęło sześć zim i sześć wiosen, a ja nadal o Tobie

Jakbym zgubił po drodze serce, rozum i trwogę

Mogę oczy zamykać i słuchać, tego, co śpiewasz

W okruchach, zbitkach Twych tekstów, szukać na próżno - przebacz

Może i dobrze, że jesteś daleko…

Może i dobrze, że pewnie nie sama

Ja od szczęścia swego własnego

Wolę kochać swój cichy dramat

Bo mam dziś wszystko, czego nie miałem

I tylko Ciebie do szczęścia braknie

Chciałbym Cię widzieć, trzymać pod ramię

I życie znów byłoby łatwe.

Kochać Cię taką, jaką pamiętam, skóra, fajki, Volkswagen …

Gdziekolwiek jesteś pamiętaj... Umierać przyjdzie nam razem.