Spokojnie i cicho, a jednak inaczej...

Poranek, niby cicho i pusto, a jednak inaczej

Odmienność dziś od wczoraj dobitnie pokazuje jutro

W zamkniętym na klucz pokoju, tylko jeden człowiek

Ale jakby kilka współistniejących bytów

Wiele myśli lata po ścianach, pytając o kalendarz

Jakby data stanowiła dla nich jedyny pewny punkt 

Znów na starcie, ale jakby już po falstarcie

Ludzka maszyna rozpędza się w bycie

Mimo wszystko spokojnie i cicho, a jednak inaczej

Po każdym upadku co raz trudniej jest poskładać kości.