Wracam - Pierwszy bez rymu na dziesięciolecie

"Wracam"

Długo milczałem, żeby nie pisać głupot

Zakładając, że świat nie upomni się o mnie

Miałem racje. Dziś cisza jest matką wszystkiego

I wszystko wywodzi się z ciszy.

Jakoś mało we mnie starego buntu

Chyba ogień przygasł pod paleniskiem,

niedopilnowanym, a może zaniedbanym

Jest cicho, a ta cisza pozwala zasnąć

Metaforycznie i fizycznie, nie różnię się od szaleńca piszącego "Bosą"

Choć już dziś inaczej spoglądam i na tamten poemat

Może za krótko, może za dokładnie

Starałem się dawnej zakrzykiwać prawdę

Może i dobrze, że bez rymu

Może odwalą się odwieczni krytykanci, zarzucający mi archaiczny styl

Piszę jakbym zmienił epokę, a jednocześnie jej nie przeżył

Wolny, w końcu wolny od mary, która czaiła się zawsze za oknem

Dziś nieśmiertelność zapewnia mi dostrzeganie prawdy

A ułuda wielkości ginie po przez pryzmat własnego dorobku

Może i dobrze, że bez rymu, może i łatwiej

Rozjebać głowę bez grafomańskiego porządku.