Świat w przestrzeni psychicznej

Istnieje wiara, miłość i nadzieja

Jest też, na miejscu, ból i złe cierpienie

Życie to bzdura, której nie pozmieniasz

Zero zawsze, zrówna się z zerem

Moja mania życia, nosi znaki śmierci

Obraz tego, że wszystko, jest po prostu śmieszne

Czy w chorobie psychicznej, czy też w mej pamięci

Wieczne, wieczne i jeszcze raz wieczne!

Niech trwają Ci, których życie nęci
Ja wolę, w przestrzeń, niewiadomą skoczyć
Tylko, to jedno, oprócz samej śmierci
Może jeszcze ze mnie, trzy krople wytoczyć!