Jarociński Pałac Marzeń

"Jarociński Pałac Marzeń"

Szukam pracy... Poeta...

Lecz nie ten od siedmiu boleści

Całe życie pisałem poemat

Całe życie kochałem się w nędzy

Chciałem dawać, nie biorąc nic

Liczyć na to, że życie odpłaci

Lecz gdy człowiek, nie ma już nic

To nie może za nic zapłacić

Tak współcześnie toczy się świat

Tutaj wiedza jest rzeczą zbędną

Tutaj żyć to znaczyć trwać

Nie masz nic i Cię nie ma na pewno

Gdzie jest ludzkość, która rozumie?

Gdzie nadzieja, że słowo coś znaczy?

Gdzie twierdzenie, że coś się czuję? 

I na ile życie nam wybaczy?

Zamknęliśmy się, w studni bez dna

Lecąc na dno z tym głębokim krzykiem

Nic nie może przecież wiecznie trwać

Nawet życie...