Topole Władek, nasze Topole (2006)

Władysławowi Broniewskiemu i jego zmarłej córce Ance

Nie pragnę sławy (choć tak mówią wszyscy)

Po każdym słowie licząc na wielkość

Nie pragnę wiary, miłości ojczyzny

I niepotrzebna jest mi twa uległość

Ja pragnę domu, spokoju i wierszy

Ciszy za oknem na oścież otwartym

Chcę żeby myśli lecące do Wisły

Spadały zawsze do Warty

Nie chcę orderów, szabel na baczność

Dlaczego? Soplica niech powie

Ja chcę dwie kromki i wiejskie masło

I troszkę mleka na co dzień

Mnie niepotrzebna jest potrzeba brania

Ja mogę tylko o tym chlebie chodzić

Niech tam się pasą krowy od Adama

I niech im się dobrze powodzi

A my (ja i Władek) pójdziemy na pole

On pod Topole (bo bardzo je lubi)

Będziemy tam płakać i pisać w mozole

Bo wiara w marzenia nie wróci!