Bosa

Bosa

To nie będzie kolejny wiersz o złej miłości

Choć na usta autora cisną się te słowa

Co spotkało nas kiedyś w głowie się nie mieści

Co zniszczyłem przez zazdrość było już na pokaz

Więc rozpocznę po ludzku od słowa przepraszam

Choć niechętnie to mówię miałaś trochę racji

W mej depresji pijackiej, żyłem jak automat

A Ty sama musiałaś dźwigać ciężar akcji

Wszyscy w koło nas, byli nam przeciwni

Bo, ich w oczy gryzło nasze zrozumienie

I to, że gdy byłaś zawsze przy mnie blisko

Oni nie mieli Ciebie za wiele

Ja rozumiem ten obłęd i Twoją nie wiarę

Gdy mi przyszło przepraszać za to, jaki jestem

Nie zmieniłem niczego, a Ty myśli parę

Spuściłaś bez słowa w wieczną ludzką przestrzeń

Więc zapomnę na chwilę ile mil nas dzieli

I przywołam poemat napisany w Gnieźnie

„To, czego życie za nas dziś nie zmieni

Zniszczą inni, których czas oceni.”