Przyjaciółce

„Przyjaciółce”

Nie pamiętam bym Cię kiedyś widział

Alkoholik, nie ma wielu wspomnień

Ty, w moim życiu, to jedyna chwila

Kiedy pamiętałem, nie pamiętać w ogóle

Kiedy zakochani stają się wrogami

Bo to jedno zbłądziło, pałając zazdrością

Najpiękniejsza miłość, wymarzona miłość

Staję się dla obu prawdziwą wolnością

Choć rozeszły się drogi pradawnych przyjaciół

Których łączyć pragnęła pasja wspólnych myśli

Kiedy jeden mówił, drugi myśli zasób

Wysłał w przestrzeń, swoich własnych myśli

A byli tacy dziwni, jak syjamskie rodzeństwo

Na widok tej dwójki, padało pytanie

Czy w tej wielkiej miłości, nie znajdą na pewno

Odbicia siebie, na… staromiejskim wale

Jest i morał, tej całej smutnej opowieści

Choć tak trudno, wierzyć jest w te słowa

Co zginęło kiedyś z najpiękniejszej pieśni

Nie da się przenigdy do grobu pochować!