Rozmowa z ego...

„Rozmowa z ego”

Pukałem do Ciebie tej nocy

Lecz drzwi otworzył mi strach

Panika, że nic nie stworze

I bilans przeżytych lat

Tak długo jesteśmy razem

Ironia, tych wspólnych chwil

Pozwala mi wierzyć czasem

Że starczy nam jeszcze sił

By coś normalnego przedstawić

Opisać ten złudny świat

Coś po sobie zostawić

Przeżyć tych kilka lat

I nie paść na pustej ziemi

Nie tworząc w zasadzie nic

Tak, trudno poecie zostawiać

Jest jego przewodnią myśl…

Bo z nami jest jak z ptakami

Latamy po świecie na wskroś

Czasem jesteśmy kochani

Lecz zwykle, marny nasz los

Gdyż, w życiu cenimy chwilę

Tę jedną, właściwą, co trwa

I damy się zabić za winę

Tego, że życie w nas gra…

Piosenki inne od wszystkich

Utkane na wielkim początku

Tego, że mamy od innych

Troszeczkę więcej rozsądku…